Graeme: Van vreemd naar eigenaardig

We zitten hier in een huis waar alles gedeeld moet moet worden. De keukens, wc’s en badkamers. Kort samengevat het studentenhuis principe. Helaas hebben we er 1 partypoeper tussen zitten die het moet verpesten voor de rest. Bij Camelot heten alle bewoners van een pand Guardians. Deze partypoeper die we voor het gemak maar even Graeme (Spreek je uit al Graham) noemen is head guardian in dit huis, zwaar autistisch naar mijn mening en 37 jaar oud. Als ik die leeftijd had gehad en ik woonde in een huis samen met studenten zou ik ook zwaar depressief zijn. Dit even ter zijde. De eerste dag leek hij wel okay, we maakte een praatje met hem(was een redelijk eenzijdig gesprek omdat hij je niet aankijkt als je met hem praat) en we hadden gevraagd of we zijn netwerk konden gebruiken voor internet aangezien hij de enige is met een internetverbinding en router. Zo gezegd, zo gedaan, we kregen toegang tot zijn netwerk. Prima gast

Na een tijdje vond ik overal briefjes, tegen bijvoorbeeld de verwarming of tegen de spiegel van de badkamer met zijn huisregels erop. Bijvoorbeeld ’guys could you please not use the bathroom between 7.40 en 8.00 Greetings Graeme’. Dit vond ik een beetje een vreemde aanpak als je bedenkt dat we hem gemiddeld 5 keer per dag tegen het lijf lopen. Ik bedoel, ZEG HET DAN GEWOON.

Goed, hier kon ik nog wel mee leven, als hij het zo wil doen dan prima. Na 3 dagen hier in ons mooie stulpje zaten Dennis en ik ineens zonder internet. Tijd om verhaal te halen bij onze vriend Graeme. Bij hem aangeklopt en gevraagd waar dit precies op sloeg. Begon Graeme te klagen dat we te hard met de deuren sloegen ‘and that drives me insane’ vertelde hij ons. Na een goed gesprek(uhum) waarbij hij ons weer niet aan keek kregen we het internet terug.
2 dagen later hetzelfde liedje, ineens hadden we beide weer geen internet. Tijd om weer verhaal te halen, deze keer wou hij niet uit zijn kamer komen en niet met ons praten. We moesten het maar uitzoeken met ons internet. Op een gegeven moment liepen we hem tegen het lijf en moest hij wel naar ons luisteren. Vriendelijk als we zijn vroeger we op een nette manier hoe het nu zat met het internet en waarom het deze keer was afgesloten.
‘You are slamming with doors on purpose and no you suffer’ zei hij en keek wel wanneer we het internet terug kregen.
Uiteindelijk kregen we het internet weer terug toen we hem zeiden dat we hier geen zin in hadden en dat we ons geld terug wilden wat we hem hadden betaald voor internet(15 hele pond).
Hij begon door te krijgen dat hij ons niet te pakken kreeg met zijn rare praktijken die hij ons flikte met het internet.
De 3e keer dat we weer eens van het internet werden gegooid omdat er weer eens een deur te hard dicht ging volgens hem gooide hij niet alleen Dennis en mij eraf maar ook de andere jongens in het huis. Tijd om nog maar eens verhaal te halen bij onze vriend.
‘This time you all suffer’ moet hij gedacht hebben, we moesten onderling maar oplossen dat er niet meer met de deur werd gegooid. Op de vraag waarom de meiden nog wel internet hadden zei hij ‘the girls don’t do this, it’s you guys and you do it on purpose’. Na een hele (niet erg vriendelijke)discussie het internet toch weer terug gekregen. Ook al was de relatie tussen Graeme en ons aardig verstoord, we hadden tenminste weer internet.

Aardig gek dat je in 1 week van een eigenaardig figuur kan degraderen naar een mafkees 1e klas die studenten afperst door ze van het internet af te gooien.
Gelukkig is nu alles weer koek en ei tussen ons en Graeme, hij praat niet meer met ons en wij hebben internet. PRIMA TOCH!!!


PS: voor de rest vermaak ik me prima hoor ;-)

CHEERS